241.KOCIE HISTORIE

Moj ostatni wpis spotkał się z bardzo dużym zainteresowaniem. Postanowiłam, wiec napisać trochę więcej o moich kotach,ich ciążach i porodach oraz ogólnie o nich. Bella jest nasza druga kocica.Pierwsza była Fiona,ale musieliśmy się z nią rozstać.Ale po kolei.Fione uratowaliśmy przed eutanazja.Jej matka była czystej krwi srebrna persica i zaliczyła"skok w bok".Właściciel chciał uspac kocięta ale jedno z nich uratowaliśmy.Bylo to zaraz na samym początku jak kopiliśmy dom i mieliśmy problem z myszami.Kociara jeszcze wtedy nie byłam a kot to było" zło konieczne"-lepsze niż myszy.Z biegiem czasu i poznawania kocich zwyczajów,bardzo polubiłam te stworzenia.Fionka miała u nas dwa mioty kociąt.Pierwsza ciąża i poród przebiegły bezproblemowo ale już za drugim razem nie było tak słodko.Najpierw poród z komplikacjami,bo pierwsze kociątko rodziło się pośladkami.Musieliśmy jej pomoc przy porodzie,bo inaczej by sama nie urodziła.Co robić w takim przypadku?Napisze co my zrobiliśmy.Zauważyliśmy ze z krocza kocicy wystaje ogonek(już bez pęcherza płodowego)i zamiast wysuwania się reszty ciałka kociaczka,ogonek się chowa po każdym skurczu.Kazałam mężowi mocno trzymać kocice i podczas kolejnego skurczu partego(to widać jak się napina brzuch kocicy),złapałam ten ogonek i po prostu wyciągnęłam koteczka.Reszta porodu przebiegła już bez komplikacji ale nasza kotka chyba dostała jakiegoś szoku poporodowego.Uciekała bez ustanku do siasiadow, musieliśmy ja łapać i owiązywać na długim sznurku,żeby kocięta wykarmiła.Mordęgę mieliśmy z nią przez ten czas a ona z nami.Ona chciała za wszelka cenę trzmychnac z domu a my ja zatrzymać dla kociaków.Jak kociaczki zaczęły same jeść ,to zaczęliśmy ja trochę poszczać na swobodę.Wtedy zrobiło się jeszcze gorzej.Zrobiła się agresywna wobec domowników i kociąt tez.Tylko mąż mógł do niej podejść a na resztę rzucała się z zębami i pazurami.Nie mieliśmy wyjścia i musieliśmy ja oddać(lub uspac) starszemu małżeństwu,bo jednak bezpieczeństwo dzieci jest ważniejsze.Trzy z czterech kociaków znalazły domy a jednego postanowiliśmy zatrzymać.Właśnie tego pierwszego,któremu ratowałam życie.Byl to nasz ukochany Szrek ale o nim w innym wpisie.
Tu Fiona jako kociak

A tu juz ze swoimi ostatnimi kocietami

Ten szary to nasz Szrek.  -->