231.SZPITALNE PRZEJSCIA

Ja pierdziu,czy już nie ma normalnych szpitali w tym posranym kraju?Czy tez może ja jestem jakaś nienormalna i zbyt dużo wymagam? Ale od początku...
Wczoraj rano, około godziny 8.15 dostałam SMS od Sary,ze już może wracać do domu.Dzwonie do niej zapytać czy już w tej chwili mam po nią przyjechać czy jak?Dowiedziałam się ,ze wypis ma być gotowy ok południa,wiec ustaliłyśmy,ze odbiorę maluchy o godz.12.00 ze szkoły i od razu po nią przyjadę.W szpitalu byłam przed trzynasta,ale wypis jeszcze nie był gotowy.Czekaliśmy tak do godziny prawie trzeciej.Zeszłam sobie na dymka ,wracam a moje dziecko STOI na korytarzu,bo ja z sali wyprosili.Pilnie niby potrzebowali łóżka dla innego pacjenta  a wypisu jak nie było tak nie ma.Noz mi się w kieszeni otworzył i jasna krew zalała.Pielegniary siedzą na dupach i zęby susza ale żadna dupska nie ruszyła żeby po ten wypis pójść.Na kolejne moje pytanie o papiery dostałam odpowiedz ze już kilka razy dzwoniły do lekarza i co one więcej mogą? No ja nie wiem...pójść po te papiery czy zadzwonić po raz kolejny na ten przykład? Reakcji zero; nawet żadna się nie pofatygowała zadzwonić po raz kolejny.Zeszłam do recepcji zapytać o mediatora szpitalnego-na urlopie do 4 lipca;dyrektor oczywiście mocno zajęty(jak zwykle w podobnych przypadkach);pytam się paniusi wybitnie nieszczęśliwej,ze w ogóle musi udzielić jakiejkolwiek informacji,co ja mam zrobić w takim przypadku? Ona nie wie kto mi może pomoc.No wkurwiłam się na maxa i powiedziałam lasce ze jest tu jak dupa od srania od udzielania informacji na temat kompetentnego serwisu i lachy mi żadnej nie robi.No to zadzwoniła w końcu do głównego przełożonego personelu medycznego szpitala, który oczywiście był na zebraniu.Natomiast pani sekretarka powiedziała ze każde piętro szpitala ma swojego przełożonego personelu i żebym zażądała rozmowy z takowym.Wale wiec nazad na te 7 piętro i proszę o rozmowę z owym.NIE MA DZIŚ!!!! Nerwy mi już puściły i objechałam pielęgniarki od góry do dołu;o oczywiście wedle ich to one niczemu nie zawiniły ,bo to wina lekarza i proszę to jemu powiedzieć jak przyjdzie.No owszem to ze lekarz jeszcze nie przyszedł to nie ich wina ale to nie lekarz a one wyrzuciły moje dziecko na korytarz niespełna trzydzieści parę godzin po operacji nie dając nawet krzesła."Proszę nie krzyczeć tu jest szpital"-usłyszałam na co ja "No ja się właśnie zastanawiam czy aby na pewno? wydaje mi się ze w schronisku psy są lepiej traktowane niż wy traktujecie pacjentów.Ja tu jestem od 4 godzin z dwójka małych dzieci,które są już nota bene głodne i zmęczone,trzecie dziecko jest po operacji i nawet nie ma gdzie usiąść a ja mam niby nie krzyczeć i może jeszcze czekać cierpliwie do jutra aż ktoś raczy dupę ruszyć?No to w błędzie jesteście i to wielkim,bo jeśli za kwadrans nie będę miała papierów to wy będziecie mieć prasę na głowie i przestaniecie traktować ludzi jak śmieci"Od razu jedna z druga zaczęły gdzieś dzwonić i usłyszałam "lekarz już idzie" A JEDNAK MOŻNA JAK SIĘ CHCE...Doktorek na dzień dobry usłyszał ze jest niepoważny,ze przez niego moje dziecko od ponad godziny sterczy na korytarzu itp itd "ale przecież ja musiałem przygotować te papiery",udało mu się wtrącić pomiędzy potok zarzutów."Pan raczy żartować chyba...wypisanie na komputerze dwóch świstków zajęło panu 9 godzin? gratuluje efektywności pracy..."Pan się zburaczyl i już tylko wyjąkał ze w kopercie jest wypis,zwolnienie do szkoły i umówiona wizyta kontrolna.."mam nadzieje ze nie z panem"-nie mogłam się powstrzymać od złośliwości.Odkręciłam się na piecie i poszliśmy. Cos mnie jednak tknęło,żeby zajrzeć w ta kopertę a tam co widzę...zwolnienie lekarskie wypisane od 20/06/2001 do 06/06/2011.No cóż; z powrotem na gore...Pan doktor oczywiście już się zdążył ulotnić,wiec znowu musiałam czekać(tym razem krotko).Wziął te zwolnienie i wypisał nowe ale za te zwolnienie to już mogłabym go posadzić za kratki.Pominę milczeniem fakt ,ze na zwolnieniu nie ma pieczątki lekarza;jest tylko nazwisko i nr lekarza,ale nie tego co je faktycznie wypisał a jakiegoś innego,bo tego nazwisko spisałam z plakietki w czasie opieprzania go,bo zamierzam złożyć skargę do mediatora szpitala...
Do domu wróciliśmy po godzinie osiemnastej a miałam tylko dziecko ze szpitala odebrać...no....
I weź tu człowieku nie miej fobii szpitalnej....